Αμμόχωστος

«Χώμα που περπάτησα, γη που νοσταλγώ. Χώμα που με ανάστησες Αμμόχωστος». Αυτή είναι η κατεχόμενη πόλη της μητέρας μου. Η όμορφη πόλη της Αμμοχώστου! Η μητέρα μου, μου έχει μιλήσει πολλές φορές για αυτή. Στην Αμμόχωστο υπήρχε το πιο μεγάλο λιμάνι της Κύπρου. Αρκετός κόσμος εργαζόταν σε αυτό. Ήταν μια τουριστική πόλη γιατί είχε πολλά αξιοθέατα, όπως τον πύργο του Οθέλλου, τα τείχη, το θέατρο της Σαλαμίνας κ.ά. Πριν την τουρκική εισβολή του 1974 ζούσαν σε αυτή περίπου 40000 άνθρωποι. Μετά όμως έγιναν πρόσφυγες και η πόλη κατάντησε φάντασμα. Η Αμμόχωστος ονομάστηκε έτσι γιατί είχε τόσο πολύ όμορφη άμμο που πίστευαν πως ήταν χωμένη μέσα στην άμμο. Μακάρι να πάμε πίσω στην Αμμόχωστο και να έχουμε πάλι τις υπέροχες παραλίες, τα αξιοθέατα και να χαρούμε τις ομορφιές της. Οι κάτοικοί της περιμένουν με αγωνία την ημέρα της επιστροφής.

Γράφει ο Αντρέας

Τρίκωμο

Το χωριό της μητέρας μου είναι το Τρίκωμο. Το Τρίκωμο είναι ένας από τους οικισμούς της επαρχίας Αμμοχώστου. Βρίσκεται στο σημείο όπου η πεδιάδα της Μεσαορίας εισέρχεται στην ημιορεινή περιοχή της Καρπασίας, της ανατολικότερης πλευράς του νησιού, χτισμένο πάνω σε λόφο ύψους 100 περίπου ποδών. Το όνομά του το πήρε από 3 γειτονικούς συνοικισμούς που με το πέρασμα του χρόνου και διάφορους λόγους ενώθηκαν και αποτέλεσαν μια κοινότητα που πήρε το όνομα Τρίκωμο. Ο πληθυσμός τους Τρικώμου ανερχόταν στους 2325 κατοίκους. Έχει πολλά σπίτια και 2 όμορφες εκκλησίες, αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο και στην Παναγία. Στο χωριό υπήρχε ένα σχολείο που πήγαιναν τα παιδιά. Υπήρχαν αρκετά περιβόλια με φρούτα και λαχανικά. Είχε καφενεία που πήγαιναν οι άντρες που έπιναν τους καφέδες τους. Υπήρχαν επίσης δύο σινεμά. Είχε και στρατόπεδο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ακόμα υπήρχε Αγγλική Σχολή, Αστυνομία και πολλά οικογενειακά κέντρα. Το Τρίκωμο αποτελούσε εμπορικό και συγκοινωνιακό κέντρο ολόκληρης της περιοχής. Η εποχή εκείνη ήταν από τις καλύτερες. Δυστυχώς τώρα βρίσκεται υπό την κατοχή των Τούρκων. Εύχομαι ολόψυχα να ελευθερωθούν τα χωριά μας.

Γράφει η Βασιλική

Κώμα του Γιαλού

Το χωρίο μου είναι η Κώμα του Γιαλού και είναι κατεχόμενο. Ήταν ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό με 800 κατοίκους. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και το ψάρεμα. Οι κάτοικοι του χωριού μας ήταν πολύ καλοί και φιλόξενοι. Η εκκλησία του χωριού μας ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Στο κέντρο του χωριού μας υπήρχαν 3 ωραία κέντρα και ακόμα κοντά στη θάλασσα υπήρχε ένα ξενοδοχείο και 2 κέντρα όπου πήγαιναν τουρίστες και έκαναν τα μπάνια τους. Πόσο λαχταρώ μια μέρα να δω το χωριό μου ελεύθερο!

Γράφει ο Γιάννης

Αχερίτου

Η Αχερίτου είναι τμήμα της επαρχίας Αμμοχώστου. Η γεωγραφική της θέση είναι 8 χιλιόμετρα δυτικά της Αμμοχώστου στη γεωγραφική περιφέρεια Μεσαορίας, σε υψόμετρο 25 μ. Ο πληθυσμός της Αχερίτου το 1960 ήταν 1935 κάτοικοι και ήταν όλοι Ελληνοκύπριοι. Στα όρια της Αχερίτου βρίσκεται η εκκλησία Σωτήρως και το εξωκλήσι της Παναγίας. Στο δημοτικό σχολείο της Αχερίτου που λειτουργούσε πριν την τουρκική εισβολή, φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 1973-74 227 μαθητές.

Γράφει η Δήμητρα

Περιστερωνοπηγή

Το κατεχόμενο χωριό μου είναι η Περιστερωνοπηγή. Πήρε το όνομα της από τα πολλά περιστέρια που είχε στα αρχαία χρόνια. Βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη της Αμμοχώστου. Είναι ένα χωριό από τα πολλά χωριά της Μεσαορίας. Ήταν ένα μεικτό χωριό όταν άρχισε ο πόλεμος με τους Άγγλους. Στο χωριό είχε ένα σχολείο με έξι δασκάλους, στο οποίο φοιτούσαν και μαθητές από το διπλανό χωριό, την Πηγή, η οποία ήταν ενωμένη με την Περιστερώνα. Η Περιστερώνα είχε μια μεγάλη εκκλησία όπου ήταν και ο τάφος του Αγίου Αναστασίου. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Για αυτό όλοι οι γονείς προσπαθούσαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Έτσι το χωριό είχε αρκετούς δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς και δικηγόρους.

Γράφει η Φωτούλα

Άγιος Γεώργιος

Θα σας μιλήσω για το κατεχόμενο χωριό της μητέρας μου. Ονομάζεται Άγιος Γεώργιος του Σπαθαρικού και βρίσκεται στην επαρχία Αμμοχώστου. Είχε περίπου 600 κατοίκους και η εκκλησία του χωριού ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Οι κάτοικοί του ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Είχε πολλά περιβόλια. Οι κάτοικοι ήταν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Σήμερα ο Άγιος Γεώργιος περιμένει την ημέρα της ελευθερίας του για να καλωσορίσει και πάλι τους κατοίκους του.

Γράφει η Μαρία

Ακανθού

Η Ακανθού είναι το χωριό του πατέρα μου. Το χωριό του πατέρα μου είναι κατεχόμενο. Βρίσκεται στην επαρχία Αμμοχώστου και είναι 34 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης. Είναι κτισμένο στους πρόποδες του βουνού, στη βόρεια πλαγιά του Πενταδαχτύλου. Στα δύο περίπου χιλιόμετρα είναι η θάλασσα με το γραφικό λιμάνι των ψαράδων. Οι χωριανοί έχουν για καμάρι τους την εκκλησία. Επίσης η Ακανθού είχε και πάρα πολλά ξωκλήσια. Στο χωριό πριν την εισβολή του 1974, διέμεναν μόνο Ελληνοκύπριοι. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν γύρω στους 1500. αρκετοί μετανάστευσαν στο εξωτερικό κυρίων στην Αγγλία. Η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η γεωργία. Το δημοτικό σχολείο ήταν νεόκτιστο το 1974. Εκεί φοιτούσαν 120 παιδιά περίπου. Το σχολείο ήταν κτισμένο πάνω κάτω με ωραίους μεγάλους κήπους. Κάτι που παρέλειψα να σας πω για το χωριό του πατέρα μου είναι για τους καταρράχτες που έτρεχαν ασταμάτητα το χειμώνα. Ελπίζω με αυτά τα λόγια να μπόρεσα να σας περιγράψω ποιο ήταν το χωριό του πατέρα μου!

Γράφει η Σταυρούλα

Κάτω Δερύνεια

Το χωριό του πατέρα μου είναι η Κάτω Δερύνεια και είχε πριν την εισβολή περίπου 800 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι δούλευαν στην πόλη της Αμμοχώστου. Είχε καινούρια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Τιμόθεο και στην Αγία Μαύρη. Επίσης γινόταν μεγάλο πανηγύρι στις 3 του Μάρτη. Είχε ένα εξατάξιο Δημοτικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν 120 παιδιά. Πρόσφατα είδα μερικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν το 2005. Λυπάμαι που είδα τόσες καταστροφές.

Γράφει ο Στέφανος